Het Stadsbestuur van Tübingen wilde in haar strijd voor meer betaalbare woonruimte één ding voorkomen: de bouw van een monotone laagbouwwijk. Het richtte daarom zijn vizier op het vrijgekomen kazerneterrein van het Franse geallieerde regiment: het Französisches Viertel. Het idee ontstond om burgers uit te dagen zelf ‘Baugruppen’ te vormen die het terrein blok voor blok mochten verdichten. Wat de stad bespaarde aan kosten voor infrastructuur en grondaankoop, investeerde zij in crèches, scholen, een parkeergarage en een evenemententerrein. Wat de burgers uitspaarden aan projectontwikkelaars, spendeerden zij aan meer vierkante meters woongenot en prachtige binnentuinen. De spelregels: wonen in gebouwen van vier of vijf lagen met op de begane grond ruimte voor winkels, horeca, galeries, voorzieningen of kleine kantoren. Over het eerste blok in het nabijgelegen Loretto Viertel werd tien jaar gedaan. Daarna kwam alles in een stroomversnelling. De wijk trok veel jonge gezinnen, van wie ook in Duitsland traditiegetrouw verondersteld wordt dat deze niet voor appartementen kiezen. Nu de wijk er staat lijkt dat  vanzelfsprekend, maar deze formule vraagt in de praktijk visie, professionele begeleiding en veel doorzettingsvermogen.

Dit project en vele andere wordt omschreven in het boek De Spontane Stad.

Bekijk ook onze andere inspiraties: King Spadina Toronto, de Vondelparkbuurt Amsterdam, Houthavens Amsterdam en binnenkort nog vele andere.