Als uitwerking van de Omgevingsvisie maakt Urhahn een Stadsvisie voor Almelo. Daarin schetsen we verschillende perspectieven waarin het beschreven beleid en de ambities een concrete vorm krijgen.
In de Omgevingsvisie zijn beleid en ambities voor de toekomst van Almelo vastgesteld. Maar hoe verwezenlijken we de plannen en waar kunnen we het beste bouwen? En hoe kunnen we het meeste uit die bouwopgaves halen? We zetten in op een ruimtelijk programmatische strategie die de bouwplannen van de toekomst gebruikt om de identiteit van de stad te versterken.
Bouwprojecten benutten om het DNA van Almelo te versterken
Door de lage ligging in het landschap kenmerkt Almelo zich door zijn vele waterlopen, beken en kanalen. Ook de groene longen die grenzen aan het centrum zijn bijzonder. En hoewel grootschalige bedrijventerreinen aan de randen van de stad de nieuwe werklocaties vormen, kunnen we nog sporen vinden van de textielindustrie die hier ooit floreerde. Hoe kunnen we de taken waar de stad voor staat zo invulling geven dat ze tegelijkertijd de identiteit van Almelo versterken?
De aanpak van Urhahn stedenbouw & strategie bestaat uit 5 stappen:
- Kansenkaart: We starten met een scan van alle beleidsdocumenten van sociaal, economisch, cultureel, ecologisch tot wonen en werken om alle kansen sectoraal in beeld te brengen.
- Scenario’s:Waar gaan we bouwen en welke (nieuwe) werklocaties kunnen worden ontwikkeld? We maken zowel de woningbouwopgave als de economische ambities concreet door verschillende ruimtelijke ontwikkelrichtingen te schetsen.
- Integrale perspectieven: We voegen de scenario’s samen tot 3 integrale perspectieven. Ieder perspectief benadrukt op een andere manier de kwaliteiten van de stad.
- Beoordelingskader: Scoringsmodel met indicatoren als hulpmiddel voor de gemeenteraad om de perspectieven te bediscussiëren en beoordelen.
- Voorkeursperspectief: Uitwerken en optimaliseren van een voorkeursperspectief
Uitdaging: durf te kiezen
Die laatste stap is ook de meest spannende. Ieder perspectief heeft voordelen. Maar moeten we wel streven naar een ultiem scenario waarin we alle kansen benutten? We leren ondertussen dat kiezen voor alles, ook kiezen voor niks is. In analogie met koken: heel veel heerlijke ingrediënten samen maken nog geen lekker gerecht. Dat proces tot een goed einde brengen zien wij ook als de rol van de stedenbouwkundige.